Τα πρωτόκολλα μεταφοράς πολυμέσων δεν χρειάζεται να είναι πολύπλοκα ή “βαριές” εφαρμογές όπως είναι ένα πρωτόκολλο για πολλές χρήσεις σαν το TCP/IP.
Ο σκοπός των πρωτοκόλλων μεταφοράς είναι να προσφέρουν υπηρεσίες οι οποίες είναι συγκεκριμένες σε ένα λογικό εύρος εφαρμογών και να προσφέρουν υπηρεσίες οι οποίες είναι εξειδικευμένες και δεν είναι κοινές σε όλες τις εφαρμογές, συνεπώς δεν είναι απαραίτητα στις γενικές υπηρεσίες δικτύων.
Από αυτή την σκοπιά τα πρωτόκολλα για μεταφορά πολυμέσων πρέπει να προσφέρουν υπηρεσίες για ένα κοινό σετ υπηρεσιών πολυμέσων , οι οποίες υπηρεσίες θα μπορούν εύκολα να διακριθούν σε σχέση με απλές υπηρεσίες μεταφοράς δεδομένων. Για παράδειγμα:
Η βασική μονάδα μέτρησης μεταφοράς στο Internet είναι το πακέτο IP, το οποίο μεταφέρει δεδομένα εφαρμογών, και ένας τίτλος ενός πρωτοκόλλου μεταφοράς που προηγείται από τον τίτλο του IP πακέτου. Τα πακέτα αποπλέκονται στο μηχάνημα του παραλήπτη βασιζόμενα στα νούμερα που δίνουν τα πρωτόκολλα μεταφοράς και κατευθύνονται στις διευθύνσεις δικτύων που ορίζουν οι IP διευθύνσεις.
Το RTP, το πρωτόκολλο το οποίο προτιμάται ως φορέας/πλαίσιο για κίνηση πακέτων πολυμέσων, δουλεύει πάνω από το UDP. Έχει την δυνατότητα για ακόμα μεγαλύτερη πολυπλεξία μια και μεταφέρει δείκτες του κώδικα. Το άλλο βασικό στοιχείο του RTP είναι ο χρονικός προσδιορισμός για το μέσο το οποίο μεταφέρει ο οποίος είναι διαφορετικός ανάλογα με το αν μεταφέρει ήχο ή εικόνα ή βίντεο. Αυτή η πληροφορία χρησιμοποιείται για αλγορίθμους αναπαραγωγής και συγχρονισμού. Το RTCP (real time control protocol) χρησιμοποιείται για να μεταβιβάζει επιπλέον πληροφορίες όπως λεπτομέρειες για τους συμμετέχοντες και ποσοστά άφιξης και απωλειών πακέτων στο δίκτυο. Συνήθως αυτές οι πληροφορίες στέλνονται σε μία πόρτα του UDP που είναι μεγαλύτερη από την πόρτα του UDP που χρησιμοποιεί το RTP.
