Τόσο το DVMRP όσο και το MOSFP είναι πρωτόκολλα τα οποία προήλθαν από την εξέλιξη ήδη υπαρχόντων unicast πρωτοκόλλων. Το DVMRP βασίστηκε στο RIP και το MOSPF στο OSPF. Το DVMRP βασίζεται σε μέτρημα πόσων hop κάνει ένα πακέτο ενώ το MOSFP χρησιμοποιεί τις καταστάσεις σύνδεσης. Το ΡΙΜ δεν βασίστηκε σε κανένα πρωτόκολλο unicast κάτι το οποίο το απελευθερώνει από τα προβλήματα των unicast πρωτοκόλλων που συνοδεύουν τις αναβαθμίσεις για εφαρμογή στην multicast μετάδοση.

 Το DVMRP δεν μπορεί να συνεργαστεί με unicast πακέτα και έτσι ο δρομολογητής καλείται να εκτελεί δύο ξεχωριστές διεργασίες δρομολόγησης: μία για unicast και μία για multicast. Το MOSPF και το ΡΙΜ μπορούν να διαχειριστούν και multicast και unicast πακέτα και έτσι δεν χρειάζονται ξεχωριστές διεργασίες στους δρομολογητές.

 Το MOSPF δεν προσφέρεται για tunneling όπως το DVMRP και ορίζεται για δρομολόγηση σε μικρά δίκτυα όπως τα Intranets. Η δρομολόγηση σε μεγάλο εύρος δικτύου απαιτεί ειδικούς προωθητές multicast πακέτων. Το ΡΙΜ χρειάζεται το tunneling μόνο όταν συνδέεται με έναν απομακρυσμένο DVMRP αλγόριθμο δρομολόγησης. Αυτό συμβαίνει γιατί μεταδίδει αμιγώς multicast πακέτα μεταξύ δύο ΡΙΜ δρομολογητών.

 Τόσο το DVMRP όσο και το MOSPF δεν κλιμακώνονται καλά όταν εφαρμοστούν σε WAN. Για αυτό τον λόγο αναπτύσσεται το PIM-SM. Η τεκμηρίωση του PIM-SM μοιάζει πολύ με του CBT και έτσι διακρίνεται από τα ίδια θετικά χαρακτηριστικά καθώς κλιμακώνεται σε μεγάλα δίκτυα. Όπως στο DVMRP και στο MOSΡF το ΡΙΜ χρειάζεται και αυτό δρομολογητές που κρατούν ένα μεγάλο κομμάτι πληροφορίας για την κατάσταση των πηγών και των γκρουπ.