Κάθε πακέτο το οποίο κινείται στο Internet περιέχει και την διεύθυνση του προορισμού του μαζί με άλλες πληροφορίες δρομολόγησης (πχ. η διεύθυνση του αποστολέα). Μία ΙΡ διεύθυνση κατηγοριοποιείται σε πέντε τάξεις: A, B, C, D και E. Οι διευθύνσεις της τάξης D ορίζουν δεδομένα multicast. Ανήκουν στην κλίμακα από 224.0.0.0 μέχρι το 239.255.255.255. Για παράδειγμα multicast δεδομένα του MBone ορίζονται από τάξης D διευθύνσεις που δείχνονται από το 224.2.*.*. Με βάση αυτό τον τρόπο διευθυνσιοδότησης τα multicast πακέτα διαφοροποιούνται από τα unicast. Εκτός από τις ειδικές τους διευθύνσεις, τα multicast πακέτα είναι πανομοιότυπα με τα unicast στην δομή και μορφή όταν περνούν από απλούς unicast δρομολογητές. Στην ουσία τα multicast δεδομένα μεταφέρονται μέσα σε ένα απλό ΙΡ unicast πακέτο.

 Είναι ευθύνη του multicast δρομολογητή να διακρίνει ένα multicast πακέτο από ένα απλό ΙΡ πακέτο. Αν το πακέτο είναι multicast τότε ο δρομολογητής ελέγχει αν κάποιος από τους κόμβους του υποδικτύου του είναι μέλη του γκρουπ για το οποίο προορίζεται το πακέτο. Αν υπάρχουν κόμβοι οι οποίοι είναι μέλη αυτού του γκρουπ τότε ο δρομολογητής δημιουργεί ένα αντίγραφο του πακέτου το οποίο και αποστέλλει και το αρχικό multicast πακέτο το προωθεί με βάση τον αλγόριθμο δρομολόγησης από τον οποίο συνοδεύεται. Αν δεν υπάρχουν μέλη του γκρουπ για το οποίο προορίζεται το πακέτο, τότε ο δρομολογητής απλά το προωθεί προς τον επόμενο προορισμό. Αν το πακέτο δεν είναι multicast αλλά unicast τότε ο δρομολογητής δουλεύει σαν ένας απλό unicast router και ελέγχει αν υπάρχει στο υποδίκτυο του ο προορισμός του πακέτου.

 Αν ένα multicast πακέτο δρομολογηθεί διά μέσω ενός απλού δρομολογητή, το πακέτο προωθείται ανάλογα και η ροή και η αξιοπιστία του πρωτοκόλλου multicast δρομολόγησης παραμένουν ανεπηρέαστα. Αν δεν συνέβαινε το τελευταίο τότε το multicasting θα ήταν ανέφικτο αφού αυτή την στιγμή θα ήταν αδύνατο να μην περνάει ένα multicast πακέτο από απλούς unicast δρομολογητές προκειμένου να φτάσει στον προορισμό του. Η point-to-point είναι η παραδοσιακή τεχνολογία για την επικοινωνία των υπολογιστών σε ένα δίκτυο. Συνεπώς όλοι οι δρομολογητές οι οποίοι κατασκευάστηκαν μέχρι το 1992 είναι βασισμένοι σε unicast δρομολόγηση. Αφού η δομή του συστήματος επικοινωνίας ήταν τέτοια το multicast έπρεπε να βασιστεί επάνω της προκειμένου να δουλέψει. Έτσι τα multicast πακέτα εμπεριέχονται σε unicast πακέτα ώστε να προωθούνται από τους απλούς δρομολογητές και να εξασφαλιστεί η συμβατότητα της τεχνολογίας προς τα πίσω. Επιπλέον οι multicast δρομολογητές θα πρέπει να είναι σε θέση να διαχειρίζονται και unicast πακέτα εκτός από τα multicast πακέτα για τα οποία σχεδιάστηκαν. Ένα πιθανό ερώτημα που μπορεί να προκύψει είναι το εξής: “Είναι δυνατόν η διεύθυνση του αποστολέα ενός πακέτου να είναι η διεύθυνση ενός γκρουπ;”. Κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατό. Η διεύθυνση του αποστολέα στην επικεφαλίδα ενός ΙΡ πακέτου είναι η πηγή του πακέτου. Ένα multicast γκρουπ δεν μπορεί να είναι η πηγή ενός πακέτου μια και είναι γκρουπ μόνο στην λογική και δεν έχει καμία φυσική δομή.