5. Ονόματα και πληροφορίες: το σύστημα domain


Όπως αναφέραμε νωρίτερα, το s/w του δικτύου γενικά χρειάζεται μια 32-bit Internet διεύθυνση για να ανοίξει μια σύνδεση ή να στείλει ένα datagram. Οι χρήστες βέβαια προτιμούν να χρησιμοποιούν ονόματα υπολογιστών, παρά αριθμούς. Έτσι, υπάρχει μια βάση δεδομένων που επιτρέπει στο s/w να ψάξει για ένα ονομα και να εντοπίσει την αντίστοιχη σ' αυτό διεύθυνση. Όταν το Internet ήταν μικρό, αυτή η διαδικασία ήταν εύκολη. Κάθε σύστημα είχε ένα αρχείο με κατάλογο όλων των άλλων συστημάτων, περιέχοντας τα ονόματα και τους αντίστοιχους αριθμούς. Τώρα όμως, υπάρχουν πάρα πολλοί υπολογιστές και η λύση αυτή είναι πλέον μη πρακτική. Έτσι, τα αρχεία αυτά έχουν αντικατασταθεί από ένα σύνολο name servers που κρατάνε λογαριασμό για τα ονόματα των hosts και τις αντίστοιχες Internet διευθύνσεις. Σημειώστε, ότι δεν χρησιμοποιείται ένας κεντρικός server, αλλά ένα σύνολο κατάλληλα συνδεδεμένων servers. Υπάρχουν τώρα, τόσα πολλά διαφορετικά ιδρύματα και οργανισμοί συνδεδεμένοι με το Internet, ώστε δεν θα ήταν καθόλου πρακτικό να συμβουλεύονται μια κεντρική αρχή, κάθε φορά που μεταφέρεται ή εγκαθίσταται ένας νέος υπολογιστής. Στην πραγματικότητα, οι name servers αποτελούν ένα δέντρο. Τα ονόματα επίσης ακολουθούν μια παρόμοια δομή. Ένα τυπικό παράδειγμα είναι το όνομα BORAX.LCS.MIT.EDU. Το όνομα αυτό αντιστοιχεί σε έναν υπολογιστή στο Laboratory for Computrer Science (LCS) στο MIT. Για να βρεθεί η Internet διεύθυνσή του ίσως χρειαστεί να συμβουλευτούμε 4 διαφορετικούς servers. Αρχικά, ερωτείται ένας κεντρικός server (που καλείται root), πού βρίσκεται ο EDU server. O EDU είναι ένας server που διαθέτει πληροφορίες για όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Ο root server δίνει σαν απάντηση τα ονόματα και τις διευθύνσεις των EDU servers. (Υπάρχουν αρκετοί servers σε κάθε επίπεδο, ώστε να μην υπάρξει πρόβλημα αν κάποιος τεθεί εκτός λειτουργίας). Έπειτα, ερωτείται ο EDU, για το πού βρίσκεται ο server για το MIT. Η απάντηση θα είναι επίσης μια λίστα ονομάτων και διευθύνσεων διαφόρων ΜΙΤ servers. Μετά ερωτείται ο MIT, που βρίσκεται ο server για το LCS, και τέλος, ένας από τους LCS servers ερωτείται σχετικά με το BORAX. Toτελικό αποτέλεσμα είναι η διεύθυνση για το BORAX.LCS.MIT.EDU. Κάθε ένα από αυτά τα επίπεδα αναφέρεται ως domain. Ολόκληρο το όνομα BORAX.LCS.MIT.EDU, ονομάζεται domain name. (Το ίδιο συμβαίνει και για τα υψηλότερου επιπέδου domains, όπως τα LCS.MIT.EDU, MIT.EDU και EDU). Τις περισσότερες φορές βέβαια δεν χρειάζεται να γίνεται όλη αυτή η διαδικασία. Κατ αρχήν οι root name servers συμβαίνει να είναι επίσης οι name servers για τα domains του υψηλότερου επιπέδου, όπως το EDU. Έτσι, μια ερώτηση στο root server, οδηγεί στο MIT. Δεύτερον, το s/w γενικά θυμάται τις απαντήσεις που έχει ξαναλάβει. Έτσι, αν ψάξουμε μια φορά για ένα όνομα στο LCS.MIT.EDU, το s/w θυμάται που να βρει servers για το LCS.MIT.EDU, το MIT.EDU και το EDU. Θυμάται επίσης τη μετάφραση για το BORAX..... Κάθε ένα από τα κομμάτια της πληροφορίας έχει έναν χρόνο ζωής. Τυπικά, ο χρόνος αυτός είναι μερικές μέρες. Αμέσως μετά η πληροφορία λήγει και πρέπει να εκτελεστεί όλη η διαδικασία σε περίπτωση που ζητήσουμε σύνδεση με την ίδια διεύθυνση. Κάτι τέτοιο επιτρέπει στα διάφορα ιδρύματα να πραγματοποιούν αλλαγές στα συστήματά τους. Το σύστημα domain δεν έχει απεριόριστες δυνατότητες στο να εντοπίζει Internet διευθύνσεις. Κάθε domain name αποτελεί έναν κόμβο στη βάση δεδομένων. Ο κόμβος μπορεί να έχει εγγραφές που καθορίζουν έναν αριθμό διαφορετικών ιδιοτήτων. Παραδείγματα είναι οι Internet διευθύνσεις, ο τύπος του υπολογιστή και μια λίστα υπηρεσιών που παρέχονται από ένα υπολογιστή. Ένα πρόγραμμα μπορεί να ρωτήσει για κάποια συγκεκριμένη πληροφορία ή για όλες τις πληροφορίες που αντιστοιχούν σε ένα δεδομένο όνομα. Είναι δυνατόν ένας κόμβος στη βάση δεδομένων να είναι σημειωμένος σαν alias (παρατσούκλι) για κάποιον άλλο κόμβο. Είναι επίσης δυνατόν να χρησιμοποιείται το domain σύστημα για την αποθήκευση πληροφοριών σχετικά με τους χρήστες κ.λ.π. Υπάρχει ένα Internet standard που καθορίζει τη λειτουργία αυτών των βάσεων δεδομένων, όπως και των πρωτοκόλλων που χρησιμοποιούνται για την πραγματοποίηση των ερωτήσεων. Κάθε utility του δικτύου θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να κάνει κάποιες ερωτήσεις, αφού αυτός είναι ο επίσημος τρόπος να αποδοθούν τιμές στο ονόματα των hosts. Το σύστημα domain είναι πολύ σημαντικό στη διαχείρηση του ταχυδρομείου (Βλέπε RFC 882, 883 και 973 για specifications στο domain σύστημα. Το RFC 974 καθορίζει τη χρήση του domain συστήματος στην αποστολή ταχυδρομείου).
| TABLE OF TOPIC| |TABLE OF CONTENTS|